Stanisław Karpała, urodzony 20 listopada 1898 roku w miejscowościKsawczy, a zmarły 8 marca 1958 roku w Będzinie, to postać, która odegrała znaczącą rolę w historii polskiego wojska. Był on żołnierzem Polskiej Siły Zbrojnej oraz podoficerem Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej.
Stanisław Karpała wyróżniał się nie tylko swoją służbą, ale również odwagą i poświęceniem, co zostało uhonorowane przyznaniem mu Orderu Virtuti Militari, jednego z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce.
Życiorys
Stanisław Karpała przyszedł na świat w rodzinie Jakuba i Józefy ze Zmysłowskich. Jako młody człowiek, ukończył szkołę w Grodźcu oraz aktywnie uczestniczył w działaniach Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Przed wybuchem wojny pracował w kopalniach węgla i był zaangażowany w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej, co zmusiło go do ukrywania się na Węgrzech.
W roku 1917 zdecydował się wstąpić do Polskiej Siły Zbrojnej, uzyskując przydział do 1 pułku piechoty. Już w marcu 1919 roku aktywnie działał w Skoczowie, a następnie brał udział w walkach w szeregach 12. kompanii pod Chyrowem. W trakcie starć z Ukraińcami doszedł do stopnia dowódcy plutonu, a niejednokrotnie również zastępował dowódcę kompanii. W maju 1920 roku, uczestnicząc w zmaganiach nad Berezyną, dowodził resztkami 11. i 12. kompanii 7 pułku piechoty Legionów. W tych trudnych warunkach zaatakował bolszewików i skutecznie prowadził swoje oddziały podczas wycofywania się, co zostało docenione przyznaniem mu Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari.
Po zakończeniu działań wojennych, Stanisław Karpała pozostał w czynnej służbie wojskowej, służąc w 2 pułku lotniczym. W 1923 roku został jednak zwolniony z wojska, a następnie rozpoczął pracę w Policji Państwowej, uzyskując stopień posterunkowego. W 1926 roku, jako sierżant nadterminowy, powrócił do służby wojskowej, w której kontynuował pracę w 86 pułku piechoty. Po roku zwolniono go z wojska, co zmusiło go do podjęcia pracy fizycznej w Gdyni. 25 października 1937 roku Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odmówił mu nadania odznaczenia, co było związane z brakiem działalności niepodległościowej. W tym okresie mieszkał w Gdyni przy ulicy Wiejskiej 72.
W roku 1939 jego życie uległo zmianie; został przesiedlony do Będzina, a następnie deportowany do Niemiec. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1944 roku powrócił na Śląsk, gdzie podjął pracę w elektrowni w Będzinie. Od 1948 roku był zatrudniony w porcie gdyńskim, a w 1952 roku wrócił do Będzina, gdzie osiedlił się na stałe aż do swojej śmierci.
W życiu osobistym był żonaty z Rozalią Tęcza i doczekał się córki Danuty, która przyszła na świat w 1933 roku.
Przypisy
- a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 13.04.2021 r.]
- Polak (red.) 1991 ↓, s. 63.
- Markiewicz 1928 ↓, s. 38.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Władysław Grzybowski | Isser Be’eri | Stanisław Gorczyca (ur. 1900) | Józef Cieszkowski (oficer) | Sylwester Kościak | Mieczysław Fularski | Zygmunt Jerzy Kuczyński | Mieczysław Puteczny | Lucjan Stanek | Julian Gorgoń | Konstanty Ciołek-Żelechowski | Zbigniew Wyparło | Izaak Jungermann | Jadwiga Bobińska | Czesław Główczyński | Wacław Zagrodzki | Aleksander Golba-Michalski | Lucjan Partyński | Bronisław BanasikOceń: Stanisław Karpała (wojskowy)