Wacław Zagrodzki

---

Życiorys

Wacław Zagrodzki, wybitny marynarz i nauczyciel, zyskał uznanie w Polsce dzięki swoim osiągnięciom w dziedzinie nawigacji oraz edukacji morskiej. Urodził się w Zagłębiu Dąbrowskim, jednak po śmierci ojca w 1913 roku, osiedlił się z rodziną w Kijowie. W 1921 roku rozpoczął swoją karierę zawodową, pracując przy budowie portu w Gdyni, co zapoczątkowało jego długotrwały związek z morzem.

W 1924 roku Wacław ukończył Wydział Nawigacyjny Szkoły Morskiej w Tczewie. Jego kariera w marynarce wojennej zaczęła się po odbyciu służby wojskowej, gdzie początkowo pracował w kapitanacie portu w Gdyni, a później w Szkole Morskiej w tym samym mieście. W latach 1927-1928 pełnił funkcję III oficera na żaglowcu „Lwów”. W kolejnych latach, w okresie 1929–1935, był aktywny na statkach Żeglugi Polskiej oraz Polsko-Brytyjskiego Towarzystwa Okrętowego.

W 1936 roku przeszedł do pracy w inspektoracie okrętowym tychże firm, a rok później objął stanowisko inspektora okrętowego. Równocześnie ukończył Kurs Oficerów Rezerwy przy Szkole Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu, zdobywając piątą lokatę. W rezultacie został mianowany podporucznikiem marynarki rezerwy z datą starszeństwa od 1 stycznia 1932 roku. Jego zaangażowanie w obronę kraju ujawniło się podczas września 1939 roku, kiedy brał udział w obronie Helu.

Po wojnie Wacław przeszedł przez oboz yjenieckie w Nienburgu, Spittalu i Woldenbergu. Udało mu się jednak zbiec z obozu, a w lutym 1945 roku powrócił do Polski. Jego kariera zawodowa nabrała dużego rozpędu od marca 1945 roku, gdy rozpoczął pracę w Departamencie Morskim Ministerstwa Przemysłu i Handlu. W następnych latach aktywnie uczestniczył w odbudowie Szkoły Morskiej w Gdyni, gdzie między innymi zajmował się organizacją biblioteki.

Jako wykładowca miał znaczący wpływ na przyszłe pokolenia marynarzy, pracując również w Szkole Morskiej w Szczecinie. W 1946 roku zajął się zabezpieczeniem majątku firmy Żegluga Polska, a potem był pracownikiem GAL oraz ekspertem w Izbie Przemysłowo-Handlowej. W 1951 roku powołano go na doradcę ds. ubezpieczeń w Centralnym Zarządzie Polskiej Marynarki Handlowej.

W latach 1957–1958 pełnił rolę kapitana na statkach Polskiej Żeglugi Morskiej, zaś w latach 1959–1970 był głównym nawigatorem w Chińsko-Polskim Towarzystwie Okrętowym. Po przejściu na emeryturę w 1970 roku, pracował jako rzeczoznawca w Ośrodku ds. Współpracy z Międzynarodową Morską Organizacją Doradczą (IMCO), a także jako ławnik w Izbach Morskich. W latach 1947–1949 był przewodniczącym Jachtklubu Gryf.

Wacław był autorem kilku książek, takich jak „Awaria wspólna” (Warszawa 1952, współautor: Konrad Rogóyski) oraz „Ubezpieczenia i awarie statków” (Warszawa 1953). Warto także dodać, że był ojcem znanej polskiej dziennikarki Danuty Zagrodzkiej.

---

Oceń: Wacław Zagrodzki

---