Jadwiga Bobińska, znana również pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Bogna”, „Hera”, „Kuna” oraz „Wyga”, była ważną postacią w historii Polski. Urodziła się 15 października 1902 roku w Będzinie i przez całe życie angażowała się w działalność w obszarze naukowym oraz patriotycznym.
Była wykształconą inżynierką chemii, co podkreśla jej znaczenie w dziedzinie nauk ścisłych. W trakcie II wojny światowej stała się członkinią Armii Krajowej, organizacji, która odgrywała kluczową rolę w polskim ruchu oporu przeciw okupacji niemieckiej.
Niestety, jej życie zakończyło się tragicznie - zmarła 29 maja 1943 roku w Warszawie. Tak wybitna postać, jak Jadwiga Bobińska, pozostaje symbolem odwagi i poświęcenia w trudnych czasach dla Polski.
Życiorys
Jadwiga Bobińska była osobą niezwykłą, urodzoną w Warszawie, gdzie spędziła większość swojego życia. Maturę zdobyła w żeńskim gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim, co stanowiło pierwszy krok na drodze do osiągnięcia wykształcenia wyższego. Kontynuując naukę, ukończyła Politechnikę Warszawską, gdzie zdobyła tytuł inżyniera chemii.
W jej karierze akademickiej wyróżniały się lata pracy jako asystentka profesora Wojciecha Świętosławskiego w Zakładzie Chemii Fizycznej. Dodatkowo, Jadwiga pracowała w Instytucie Przeciwgazowym przy ul. Ludnej, co potwierdziło jej zaangażowanie w sprawy ważne dla bezpieczeństwa kraju. Od 1940 roku zaangażowała się w działalność konspiracyjną, pracując nad organizowaniem łączności więziennej dla KG Związku Walki Zbrojnej. Wtedy pełniła funkcję kierowniczki jednej z dwóch komórek siatki zewnętrznej.
Jej mieszkanie przy ul. Mokotowskiej 39 zostało przekształcone w „skrzynkę” poczty konspiracyjnej. To tam dostarczano grypsy z więzień oraz informacje od rodzin i organizacji, które Jadwiga osobiście roznosiła do uwięzionych ludzi. Od 1942 do 1943 roku pracowała pod kierunkiem Zbigniewa Sujkowskiego w Biurze Studiów Związku Odwetu i Kedywie KG Armii Krajowej, gdzie zajmowała się produkcją materiałów wybuchowych, zapalających oraz środków toksycznych, które miały zostać wykorzystane w działaniach dywersyjnych i sabotażowych.
Niestety, Jadwiga została aresztowana 13 kwietnia 1943 roku, posiadając materiał mogący ją obciążyć. Jej niezłomność i odwaga w trakcie brutalnych przesłuchań na Pawiaku były godne podziwu; przez żadną minutę nie zdradziła informacji, nawet pomimo tortur i izolacji. Ona oraz grupa ponad 30 kobiet więźniarek Pawiaka poniosły śmierć w wyniku zbiorowej egzekucji, która miała miejsce w ruinach getta.
Po jej śmierci, Jadwiga Bobińska została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, co podkreśla jej heroiczne działania na rzecz ojczyzny. Jej pamięć jest również uhonorowana na grobowcu prof. dr. Wandy Polaczkowej i Heleny Czarnodolowej, wdów po chemikach, który znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Pod głównym napisem „Tu umarli żyją” umieszczona jest dedykacja stanowiąca hołd dla chemików, których prochy w latach 1939–1945 rozproszyły się z rąk wroga, nie znajdując miejsca w polskiej ciszy cmentarnej.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: POLACZKOWA, CZARNODOLOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 28.02.2017 r.]
- a b c d e Michalska 1988, s. 43.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Izaak Jungermann | Zbigniew Wyparło | Konstanty Ciołek-Żelechowski | Stanisław Karpała (wojskowy) | Władysław Grzybowski | Isser Be’eri | Stanisław Gorczyca (ur. 1900) | Józef Cieszkowski (oficer) | Sylwester Kościak | Mieczysław Fularski | Czesław Główczyński | Wacław Zagrodzki | Aleksander Golba-Michalski | Lucjan Partyński | Bronisław Banasik | Julian Gorgoń | Lucjan Stanek | Mieczysław Puteczny | Zygmunt Jerzy KuczyńskiOceń: Jadwiga Bobińska