Mieczysław Fularski

---

Życiorys

Mieczysław Fularski urodził się 25 marca 1896 roku w Będzinie, w rodzinie Józefa oraz Zofii z Sokołowskich. Jego edukacja rozpoczęła się w Średniej Szkole Handlowej w Będzinie, gdzie już w czasie nauki aktywnie uczestniczył w młodzieżowych organizacjach niepodległościowych. W obliczu wybuchu I wojny światowej, zaangażował się w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) i w połowie listopada 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich, będąc częścią 2 pułku piechoty. Wkrótce po tym został internowany w obozie w Szczypiornie.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Mieczysław Fularski zasilł szeregi Wojska Polskiego. Jako żołnierz 21 pułku piechoty brał udział w obronie Lwowa w czasie wojny polsko-ukraińskiej. W 1920 roku angażował się w walkę podczas wojny polsko-bolszewickiej, stacjonując w Mińsku na początku tego roku. Wkrótce potem, jako dowódca szkoły podoficerskiej swojego pułku, wykazał się dużym zaangażowaniem. Również w 1921 roku, Fularski uczestniczył w III powstaniu śląskim, pełniąc rolę dowódcy grupy oblężniczej Grupy „Wschód”.

W drugiej połowie 1921 roku wyjechał do Ameryki Południowej, gdzie zaangażował się w działalność społeczną wśród polskich emigrantów. Pełnił tam szereg funkcji, w tym Prezesa Związku Nauczycieli Szkół Polskich w Brazylii oraz komendanta głównego Towarzystwa Wychowania Fizycznego „Junak”. W tej roli współtworzył również Związek Towarzystw Sportowych Młodzieży Polskiej w Brazylii. Pozostał na kontynencie amerykańskim przez dwa lata.

Po powrocie Fularski awansował na stopień kapitana piechoty, a w 1923 roku został przydzielony do 21 pułku piechoty w stanie nieczynnym. 1 grudnia 1924 roku powrócił do swojej jednostki. W 1924 roku, jako oficer nadetatowy wspomnianego pułku, pracował w Oddziale Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I. Do końca lat 20. pozostawał oficerem 21 pułku piechoty. W listopadzie 1928 roku rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, a po ukończeniu kursu w 1930 roku, przeniesiono go ponownie do 21 pułku piechoty.

W listopadzie 1931 roku przeniesiono go do 9 Pułku Piechoty Legionów w Zamościu, gdzie awansował na majora piechoty. W kwietniu 1932 roku zajął stanowisko dowódcy I batalionu w 25 pułku piechoty w Piotrkowie, a w listopadzie 1933 roku objął funkcję w Biurze Ogólno-Organizacyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 31 grudnia 1934 roku przeszedł w stan nieczynny na rok.

Od co najmniej 1932 roku Fularski zaangażował się w działania mające na celu organizację instytucji polonijnych w kraju. Zasiadał w Zarządzie Głównym Ligi Morskiej i Kolonialnej, współtworzył Związek Pionierów Kolonii oraz był członkiem zarządu Towarzystwa Polsko-Brazylijskiego jako wiceprezes Światowego Związku Polaków z Zagranicy. Od 1935 roku pracował jako dyrektor naczelnym polskiego biura podróży „Orbis”. W 1937 roku uzyskał exequatur jako konsul honorowy Republiki Paragwaju, osiedlając się w Warszawie.

Po wybuchu II wojny światowej Fularski dotarł do Francji, a od 1941 roku mieszkał w Brazylii, gdzie podjął pracę w fabryce samochodów należącej do Alfreda Jurzykowskiego. W São Paulo był jednym z założycieli Klubu 44, pełnił również rolę prezesa Komitetu „Pro-Polonia Livre” oraz kierował oddziałem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów.

Osobiste życie Fularskiego również obfitowało w zmiany. Ożenił się z dr Julią Świtalską, wcześniej żoną Kazimierza Świtalskiego, a po emigracji z Polski nawiązał kolejny związek małżeński w Brazylii.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Fularski był osobą odznaczoną wieloma wyróżnieniami za swoje zasługi. Poniżej przedstawiamy listę jego orderów i odznaczeń:

• Krzyż Niepodległości, nadany 6 czerwca 1931 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 10 listopada 1933 roku,
• Krzyż Walecznych, przyznany czterokrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany 12 maja 1939 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 10 listopada 1928 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka za Rany i Kontuzje,
• Odznaka 21 Pułku Piechoty (II RP),
• Złoty Medal Honorowy, przyznany przez III Republikę Francuską (zezwolenie w 1934 roku),
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej, nadany przez Łotwę.

Publikacje

Oto przegląd ważnych publikacji Mieczysława Fularskiego, które przyczyniły się do rozwoju wiedzy w dziedzinie historii wojskowości i turystyki.

• Polskie kolonje rolnicze w Argentynie, Wydawnictwo Polskiego Towarzystwa Emigracyjnego, Warszawa 1927,
• Przysposobienie wojskowe u obcych: Niemcy, Rosja Sowiecka, Szwajcarja, Francja, Anglja, Włochy, Czechosłowacja, Finlandja, Litwa, Rumunja, Stany Zjednoczone, Główna Księgarnia Wojskowa, Warszawa 1928,
• Zarys historji wojennej 21-go Warszawskiego Pułku Piechoty, Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, Warszawa 1929,
• Argentyna, Paragwaj – Boliwja: wrażenia z podróży (w dwóch tomach), Wydawnictwo M. Arcta, Warszawa 1929,
• Przysposobienie wojskowe w Polsce, Główna Księgarnia Wojskowa, Warszawa 1929,
• Kryzys emigracyjny a polska polityka kolonjalna, Instytut Wydawniczy Ligi Morskiej i Kolonjalnej, Warszawa 1931,
• Zagadnienia ruchu turystycznego, Główna Księgarnia Wojskowa, Warszawa 1935,
• Turystyka jako dział gospodarki narodowej, Polskie Biuro Podróży Orbis, Warszawa 1935,
• Polska w międzynarodowym ruchu turystycznym, Drukarnia S. Krakowskiego, Warszawa 1937,
• Aktualne problemy turystyki zagranicznej [w:] „Prace Studium Turyzmu Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie”, tom 6, Warszawa 1938,
• Propaganda turystyki, Warszawa 1939.

---

Oceń: Mieczysław Fularski

---