Izaak Icek Wolf Jungermann, urodzony 14 lipca 1896 roku w Będzinie, to postać, która na stałe wpisała się w historię Polski. Jako podoficer Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej, jego osiągnięcia i odwaga wyróżniają go wśród wielu bohaterów tego czasu.
Niestety, jego życie zakończyło się zbyt wcześnie, ponieważ zmarł w roku 1919. Pomimo krótkości jego życia, Jungermann otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, co stanowi wyraz uznania dla jego zasług i poświęcenia na polu bitwy.
Życiorys
Jego ojcem był Joel Zysia, a matką Elster Szajndla Pasmantier. Po ukończeniu szkoły powszechnej, zajął się zawodem blacharza. Z nadejściem sierpnia 1914 roku zdecydował się wstąpić do jednostek strzeleckich, gdzie przydzielono go do batalionu uzupełniającego. W tym samym miesiącu został wcielony do Legionów Polskich, otrzymując przydział do 1 kompanii w I batalionie 1 pułku piechoty. Później przesunięto go do 3 kompanii tegoż batalionu, w której służył aż do połowy lipca 1915 roku.
W czasie bitwy pod Przepiórowem, która miała miejsce w maju 1915 roku, jako dowódca patrolu sanitarnego wyróżnił się odwagą w obliczu nieprzyjacielskiego ognia. Udało mu się wynieść z pola walki ciężko rannego kapitana Hellera oraz konającego sierżanta Aleksandra Bartkowskiego, a także udzielić pomocy wielu innym rannym. Po tych wydarzeniach trafił do szpitala w Tarnowie, jednak po wyleczeniu ponownie brał udział w walkach.
Podczas bitwy pod Wielkim Miedwieżem, która miała miejsce w listopadzie 1915 roku, z jeszcze większym poświęceniem i odwagą pełnił swoje obowiązki podoficera sanitarnego. Za swoje niezwykłe czyny w tych bitwach otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. Nadanie tego odznaczenia zostało formalnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego, nr L.1300 z dnia 17 maja 1922 roku, które opublikowano w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 dnia 4 stycznia 1923 roku.
Jungermann brał udział w wielu działaniach wojskowych swojego pułku. W kwietniu 1917 roku przebywał na rekonwalescencji w Kamieńsku. Tam został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Wojskowym Karola. Od listopada 1918 roku służył w odrodzonym Wojsku Polskim i wziął udział w walkach na Froncie Litewsko-Białoruskim. W trakcie służby udało mu się awansować do rangi sierżanta.
Niestety, w 1919 roku zaginął, a los jego ostatecznego spoczynku pozostał niewiadomy. Należy zaznaczyć, że Izaak Jungermann nie miał okazji założyć rodziny. W uznaniu jego zasług w walce o niepodległość, na mocy zarządzenia prezydenta Rzeczypospolitej, Ignacego Mościckiego z dnia 24 maja 1932 roku, odznaczono go Krzyżem Niepodległości.
Ordery i odznaczenia
Izaak Jungermann zdobył wiele wyróżnień i odznaczeń, które honorują jego zasługi.
- krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7209,
- krzyż Niepodległości,
- brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry).
Przypisy
- a b Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku.
- Pomarański 1931, s. 104.
- Dziennik Personalny MSWojsk., Nr 1 z 04.01.1923 r., s. 6.
- a b c Polak (red.) 1993, s. 84.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Zbigniew Wyparło | Konstanty Ciołek-Żelechowski | Stanisław Karpała (wojskowy) | Władysław Grzybowski | Isser Be’eri | Stanisław Gorczyca (ur. 1900) | Józef Cieszkowski (oficer) | Sylwester Kościak | Mieczysław Fularski | Zygmunt Jerzy Kuczyński | Jadwiga Bobińska | Czesław Główczyński | Wacław Zagrodzki | Aleksander Golba-Michalski | Lucjan Partyński | Bronisław Banasik | Julian Gorgoń | Lucjan Stanek | Mieczysław PutecznyOceń: Izaak Jungermann