Józef Zbiróg, urodzony 18 marca 1930 roku w Będzinie, to postać, która znacząco wpisała się w polską kulturę. Zmarł 10 kwietnia 2009 roku w Łodzi, pozostawiając po sobie trwały ślad w sztuce.
Był on wszechstronnym artystą, którego działalność obejmowała nie tylko aktorstwo, ale również reżyserię i malarstwo. Jego pasja do teatru i filmu była niezwykle widoczna, a dorobek twórczy nadal inspirować będzie kolejne pokolenia artystów.
Życiorys
Józef Zbiróg, pochodzący z Będzina, był niezwykle utalentowanym aktorem. Urodził się w rodzinie, której tradycje sięgają rzemiosła – jego ojciec, Bolesław, pełnił rolę kowala w tym mieście. Rodzina mieszkała przy ul. Małobądzkiej 83. Edukację rozpoczął w I Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Będzinie. W 1953 roku z ogromnym sukcesem ukończył krakowską Państwową Szkołę Aktorską, co otworzyło mu drzwi do kariery artystycznej.
Na przestrzeni swojej kariery Zbiróg wystąpił w około 200 rolach teatralnych oraz około 30 rolach filmowych. Jego debiut filmowy miał miejsce w 1956 roku, kiedy to zagrał rolę Zołzikiewicza w głośnym filmie „Szkice węglem”, którego premiera odbyła się w 1957 roku. Przez wiele lat był związany z Teatrem im. S. Jaracza w Łodzi, gdzie pracował aż do 2008 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę.
Poza działalnością aktorską, Józef Zbiróg miał także okazję zaprezentować swoje umiejętności malarskie. W Poznaniu odbyły się dwie wystawy jego dzieł, które dotknęły różnych aspektów sztuki wizualnej.
Życie prywatne
Józef Zbiróg był małżonkiem niezwykle utalentowanej aktorki Barbary Wałkówny-Zbiróg, a także dumnym ojcem uzdolnionej artystki, Justyny Zbiróg.
Uroczystości związane z ostatnim pożegnaniem aktora miały miejsce 17 kwietnia 2009 roku w Łodzi. Jego grób znajduje się w zacnej alei zasłużonych na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi, przy ulicy Smutnej.
Teatr
Józef Zbiróg miał zaszczyt pracować w wielu renomowanych teatrach, przyczyniając się do rozwoju polskiej sztuki teatralnej. Jego działalność obejmowała różnorodne instytucje teatralne, w których pełnił różnorodne funkcje.
- Teatr Wybrzeże w Gdańsku w latach 1953–1954,
- Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach w latach 1954–1956,
- Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach w latach 1956–1960,
- Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi w latach 1960–1971,
- Teatr Nowy w Łodzi w latach 1971–1975,
- Teatr Powszechny w Łodzi w latach 1975–1980,
- Teatr Nowy w Łodzi w latach 1980–1986,
- Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie jako Dyrektor Naczelny w latach 1986–1990,
- Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi od 1990 roku.
Wszystkie te doświadczenia wpłynęły na bogatą karierę artystyczną Zbiróga, który pozostawił trwały ślad w polskiej kulturze teatralnej.
Role teatralne
Józef Zbiróg miał okazję wystąpić w wielu znaczących rolach teatralnych, które wzbogaciły polski repertuar teatralny. Wśród jego najważniejszych osiągnięć znajdują się:
- Udział w spektaklu „Uciekła mi przepióreczka” S. Żeromskiego, w reżyserii J.T. Byrsej – Przełęcki,
- Rola Jana w „Fantazym” J. Słowackiego, wyreżyserowanym przez T. Kubalskiego,
- Interpretacja postaci Konrada w dramacie „Wyzwolenie” S. Wyspiańskiego, w reżyserii J. Wyszomirskiego,
- Wcielenie się w Raskolnikowa w „Zbrodni i karze” F. Dostojewskiego, również pod kierownictwem J. Wyszomirskiego,
- Oktawian w „Cezarze i Kleopatrze” C.K. Norwida, reżyserowany przez J. Krasowskiego,
- Azdak w „Kaukaskich kredowych” B. Brechta, w reżyserii J. Grzegorzewskiego,
- Postać Givoli w „Karierze Artura Ui” B. Brechta, w reżyserii F. Żukowskiego i B. Jaklicza,
- Kolumb w „Kolumbach” R. Bratnego, w reżyserii A. Hanuszkiewicza,
- Rabinius w „Dialogus de pasione”, w reżyserii K. Dejmka,
- Prokurator w „Wilkach w nocy” T. Rittnera, pod kierunkiem J. Zegalskiego,
- Kombatant w „Operetce” W. Gombrowicza, w reżyserii K. Dejmka,
- Kreon w „Antygonie” Sofoklesa, również pod własną reżyserią,
- Poeta w „Białowłosej”, w reżyserii H. Czyża, granym w Teatrze Wielkim w Łodzi,
- Student w „Krakowiakach i Góralach” W. Bogusławskiego, również w reżyserii F. Żukowskiego, w Teatrze Wielkim w Łodzi.
Ważne reżyserie
Józef Zbiróg zasłynął w polskim teatrze dzięki swoim niezwykłym inscenizacjom, które na trwałe wpisały się w literacką historię. Jego prace obejmują wiele znakomitych dzieł, w tym:
- Poemat otwarty T. Różewicza, wystawiony w Teatrze Nowym w Łodzi,
- Wielki testament F. Villona, prezentowany w Teatrze na Woli w Warszawie,
- Tristan i Izolda J. Bediera.
Jego spektakle wyróżniają się nie tylko grą aktorską, ale także głębią interpretacji.
Filmografia
Filmografia Józefa Zbiróga obejmuje szereg różnorodnych ról, które zdobyły uznanie w polskiej kinematografii. Poniżej przedstawiam zestawienie jego występów filmowych:
- Szkice węglem, reż. A. Bohdziewicz – Zołzikiewicz,
- Jadą goście jadą…, reż. A. Trzos – Celnik,
- Gdzie jest generał…, reż. T. Chmielewski – Radiotelegrafista niemiecki,
- Kapitan Sowa na tropie, reż. S. Bareja – Pasternak, właściciel „Kliniki lalek”,
- Pierwszy pawilon, reż. J. Majewski – Komendant David Holly,
- Piekło i niebo, reż. S. Różewicz – Diabeł,
- Stawka większa niż życie,
- Doktor Ewa, reż. H. Kluba – Doktor Bigoń,
- Czarne chmury, reż. A. Konic – Oficer rajtarów,
- Kiedy byliśmy mali, reż. J. Kędzierzawska – Ojciec,
- 1974: Siedem stron świata (odc. 6),
- Daleko od szosy (1976), reż. Z. Chmielewski – kierownik warsztatów samochodowych w MPK (odc. 7),
- Śmierć prezydenta, reż. J. Kawalerowicz – Stanisław Łańcucki, poseł komunistyczny,
- Do krwi ostatniej…, reż. J. Hoffman – Delegat ambasady,
- 1979: Do krwi ostatniej (serial), reż. J. Hoffman – Delegat ambasady polskiej w Krasnojarsku,
- Lekcja martwego języka, reż. T. Chmielewski – Trau,
- 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – ambasador Rosji w Berlinie (odc. 6),
- Znachor, reż. J. Hoffman – Prokurator,
- Pensja pani Latter, reż. S. Różewicz – Inspektor szkoły,
- Wierna rzeka, reż. T. Chmielewski – Powstaniec,
- Kobieta w kapeluszu, reż. S. Różewicz – Dyrektor teatru,
- Adam i Ewa – Franciszek Werner, niewidomy rzeźbiarz, dziadek Bogdana,
- Plebania,
- Inland Empire, reż. D. Lynch – Darek.
Nagrody i odznaczenia
W dorobku artystycznym Józefa Zbiróga znajduje się wiele prestiżowych wyróżnień, które świadczą o jego talencie i zaangażowaniu.
- nagroda za cykl akwareli Osty,
- nagroda za autoportret,
- złoty Krzyż Zasługi,
- nagroda Ministra Kultury i Sztuki,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Grand Prix na Festiwalu w Kaliszu za rolę Azdaka w Kaukaskim Kredowym B. Brechta w reż. J. Grzegorzewskiego.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Zygmunt Honiek | Mieczysław Litwiński | Cezary Chlebowski | Jerzy Kosałka | Stanisław Wygodzki | Jan Świderski (malarz) | Michał Kula | Wojciech Kalarus | Mariusz Wawrzyńczyk | Henryk Barenblat | Jan Gwalbert Olszewski | Jadwiga Migowa | Krystyna Stolarska | Tadeusz Kubalski | Elżbieta Morawiec | Anna Maria Staśkiewicz | Patryk Kumór | Monika Jarosińska | Liliana Ochmańska | Samuel CyglerOceń: Józef Zbiróg