Jan Gwalbert Olszewski

---

Życiorys

Jan Gwalbert Olszewski przyszedł na świat 30 czerwca 1873 roku w Będzinie, w rodzinie Michała oraz Marii z Witanowskich. Po zakończeniu edukacji w szkole realnej oraz warszawskiej Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona, w latach 1894–1897 podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Tam uzyskał dyplom nauczyciela, który został potwierdzony przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Po powrocie do Polski, na stałe związał się z Warszawą. 30 października 1902 roku zawarł związek małżeński z Jadwigą Szteyner. Od 1912 roku był aktywnym członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, co znacząco wpływało na jego rozwój artystyczny.

W okresie od 1918 do 1936 roku pełnił funkcję nauczyciela rysunku w Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Jego pasja do sztuki objawiała się również w kolekcjonowaniu dzieł sztuki, w szczególności obrazów oraz rysunków współczesnych polskich artystów.

Jan Gwalbert Olszewski zmarł 12 czerwca 1943 roku w Warszawie. Spoczął na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 195-6-21.

Twórczość malarska oraz ilustratorska

Malarstwo Jana Gwalberta Olszewskiego wyróżniało się solidnością oraz rzetelnością warsztatową, co czyniło go jednym z najlepszych realistów swojego czasu. Jego umiejętności w zakresie koloryzacji również były na bardzo wysokim poziomie. Olszewski zajmował się tworzeniem portretów, malowaniem scen rodzajowych oraz pejzaży, które odzwierciedlały piękno otaczającego go świata.

Podczas swoich podróży po Polsce artysta uwieczniał w rysunkach oraz akwarelach zabytki architektury oraz cenne historyczne pamiątki. Swoje artystyczne impresje zamieszczał w renomowanych pismach takich jak „Wędrowiec”, „Biesiada Literacka” oraz „Tygodnik Polski”, który ukazywał się w Warszawie w latach 1898–1905. Dodatkowo, jest autorem ilustracji do książek Michała Rawity-Witanowskiego, w tym tytułów takich jak „Dawny powiat chęciński” oraz „Wielkopolskie miasto Koło: jego przeszłość i pamiątki”.

Na temat plenerowych rysunków zabytków oraz historycznych pamiątek, Olszewski publikował swoje prace w albumach: „Brzegiem Wisły” (Warszawa 1901) oraz „Miłośnikom pamiątek” (Warszawa-Kraków 1905). Jego twórczość była regularnie wystawiana w Salonie Aleksandra Krywulta w latach 1895, 1896, 1898, 1900, 1903 oraz 1904, a także w Zachęcie, gdzie jego prace prezentowane były od 1901 do 1935 roku.

Wśród najważniejszych dzieł Jana Gwalberta Olszewskiego można wymienić: „Przy fortepianie”, „Na odpuście”, „Zadumana”, „Na targ”, „Modre oczy” oraz „Studium”. Te prace pokazują jego niezwykły talent oraz zaangażowanie w kulturę i sztukę, pozostawiając trwały ślad po sobie w polskiej historii malarstwa.

Ordery i odznaczenia

Jan Gwalbert Olszewski, jako wyróżniająca się postać, został odznaczony w licznych ważnych ceremoniach, co potwierdza jego wkład w dążenia niepodległościowe oraz długotrwałą służbę publiczną. Jego dotychczasowe nagrody obejmują:

• złoty Krzyż Zasługi,
• medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• srebrny medal za Długoletnią Służbę.

---

Oceń: Jan Gwalbert Olszewski

---