Elżbieta Morawiec

---

Życiorys

Elżbieta Morawiec ukończyła studia w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doctorat z teatrologii obroniła w 1982 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jej debiut literacki miał miejsce w 1966 roku na łamach dwutygodnika Teatr. W latach 1970–1981 była członkiem redakcji Życia Literackiego.

W okresie stanu wojennego Elżbieta była współzałożycielką Miesięcznika Małopolskiego, a także współpracowała z wieloma pismami, takimi jak brulion, Kultura Niezależna i Świat. Regularnie publikowała szkice oraz recenzje teatralne w czasopismach: Dialog, Kultura, Odra, Teatr, Théâtre en Pologne oraz Życie Literackie. Równocześnie pełniła funkcję redaktora miesięcznika Arcana, a dla „Naszego Dziennika” pisała na tematy związane z szeroko pojętymi problemami społeczno-politycznymi.

Od 26 lutego 1979 roku, aż do 22 lutego 1989, była kontrolowana przez Służbę Bezpieczeństwa z powodu „prezentowania negatywnej postawy politycznej oraz inspirowania wrogich akcji”, co zostało zapisane w Kwestionariuszu Ewidencyjnym pod kryptonimem „Literat”.

W roku 1990 Elżbieta Morawiec zasiadała jako radna Miasta Krakowa I kadencji, reprezentując Krakowski Komitet Obywatelski. Pracowała w Komisji Kultury i Ochrony Zabytków oraz Komisji ds. Współpracy z Zagranicą i Współpracy z Gminami. Z dniem 20 grudnia 1990 roku zrzekła się mandatu radnej. W 2001 roku bez powodzenia kandydowała do Sejmu w okręgu krakowskim z listy Prawa i Sprawiedliwości, uzyskując 1181 głosów.

Niestety, zmarła 10 listopada 2022 roku, a jej pogrzeb odbył się 18 listopada 2022 na cmentarzu w Mieroszowie (województwo dolnośląskie).

Odznaczenia

Elżbieta Morawiec otrzymała liczne wyróżnienia za swoje osiągnięcia oraz wkład w rozwój kultury i społeczeństwa. Poniżej przedstawiamy listę jej odznaczeń:

• nagroda Polcul Foundation (1990),
• złoty Krzyż Zasługi (2011),
• medal „Niezłomnym w słowie” (2011),
• Krzyż Wolności i Solidarności (2022),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2017),
• medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2022).

Twórczość

Elżbieta Morawiec jest autorką wielu znaczących dzieł literackich, które w pełni odzwierciedlają jej głęboką refleksję nad sztuką i kulturą. Oto przegląd jej najważniejszych publikacji:

• Józef Szajna (monografia, wespół z Jerzym Madeyskim), Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1974,
• Mitologie i przeceny, Warszawa, Czytelnik, 1982, ISBN 83-07-00614-7,
• Powidoki teatru, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1991, ISBN 83-08-02396-7,
• Seans pamięci: szkice o dramacie i teatrze, Kraków, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, 1996, ISBN 83-85845-60-7,
• Małe lustra albo długi cień PRL-u, Kraków, Wydawnictwo Arcana, 1999, ISBN 83-86225-42-4,
• Jerzy Grzegorzewski. Mistrz światła i wizji, Kraków, Wydawnictwo Arcana, 2006, ISBN 83-89243-98-9,
• Stanisław Wyspiański: myśli i obrazy, Olszanica, Bosz, 2008, ISBN 978-83-89747-86-0,
• Nadzieja, świat i krętacze, Kraków, Arcana, 2011, ISBN 978-83-60940-65-5.

Każda z tych książek wnosi coś unikalnego do kręgu polskiej literatury i sztuki, pokazując różnorodność tematów, którymi zajmuje się autorka.

Przekłady

Elżbieta Morawiec jest autorką wielu ważnych prac naukowych. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje dzieło pod tytułem „Wielkie mocarstwa wobec Polski – od Wersalu do Jałty, 1919–1945”, które zostało napisane we współpracy z Janem Karskim. Publikacja ta ukazała się po raz pierwszy w Krakowie w 1989 roku, wydana przez Oficynę Literacką.

Książka ta doczekała się kilku wydań: drugiego, które opublikowano w Warszawie przez Państwowy Instytut Wydawniczy w 1992 roku, a także trzeciego, wydanego w Lublinie przez Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w 1998 roku. Każda z wersji zawiera cenne analizy i przemyślenia dotyczące powojennej sytuacji Polski oraz jej relacji z potęgami światowymi.

---

Oceń: Elżbieta Morawiec

---