Jan Świderski, urodzony 2 czerwca 1913 roku w Grodźcu, który obecnie stanowi część Będzina, to postać istotna w polskim świecie sztuki. Jego działalność obejmowała zarówno malarstwo, jak i teoretyczne aspekty twórczości artystycznej.
Świderski zmarł 1 marca 2004 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które wpływa na kolejne pokolenia artystów i miłośników sztuki.
Życiorys
Jan Świderski rozpoczął swoją edukację w latach 1930–1938, w ramach studiów artystycznych w Polsce. Ukończył najpierw Państwową Szkołę Sztuk Zdobniczych Przemysłu Artystycznego w Poznaniu, a następnie kontynuował naukę na Akademii Sztuk Pięknych, gdzie skupił się na Wydziale Malarstwa w Krakowie.
W roku 1939, jako ochotnik Legii Akademickiej, brał udział w dramatycznych wydarzeniach kampanii wrześniowej. W wyniku tych wydarzeń, Świderski spędził okres okupacji w obozie jenieckim, co znacząco wpłynęło na jego późniejsze życie i twórczość.
Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, artysta zaangażował się w Związek Polskich Artystów Plastyków w Krakowie, który pomógł zjednoczyć artystów i stwarzać nowe inicjatywy w obszarze sztuki. W 1947 roku, Jana Świderskiego powołano na stanowisko samodzielnego pracownika naukowego przez Departament Szkolnictwa Artystycznego Ministerstwa Kultury i Sztuki, co z kolei zaowocowało jego rolą jako profesora w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie.
W roku 1950 objął prestiżową funkcję Prezesa Okręgu ZPAP w Krakowie. Jego zaangażowanie w środowisko akademickie zaowocowało tym, że został prorektorem ds. dydaktycznych, a także przez krótki okres pełnił obowiązki rektora uczelni, prowadząc równocześnie pracownię malarstwa. W 1968 roku, gdy powstał nowy Wydział Grafiki, objął Katedrę Malarstwa i Rysunku, gdzie kierował do czasu przejścia na emeryturę w 1984 roku.
Jan Świderski miał ogromny wpływ na rozwój młodych artystów, wielu z nich osiągnęło sukcesy na arenie europejskiej i światowej. Był laureatem licznych nagród, w tym I i II stopnia przyznawanych przez Ministra Kultury i Sztuki, a także wielu Grand Prix oraz nagród zdobytych podczas wystaw i konkursów w kraju i za granicą. Artysta brał udział w ponad 170 wystawach i plenerach zarówno krajowych, jak i międzynarodowych.
Przez całe życie Jan Świderski utrzymywał bliskie więzi z rodzinnym miastem, regularnie uczestnicząc w plenerach malarskich „Będzińskie pejzaże”, gdzie często spotykał się z mieszkańcami, czerpiąc inspiracje artystyczne zarówno z Będzina, jak i Grodźca. W 2000 roku, z rąk Rady Miejskiej Będzina, otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta, co jest dowodem jego wkładu w rozwój lokalnej kultury.
W kontekście zaangażowania politycznego, w latach 1933–1936 Jan Świderski był członkiem KZMP, natomiast w latach 1935–1938 należał do KPP. Później, w latach 1946–1948, był częścią PPR, a od 1948 roku przynależał do PZPR.
Ordery i odznaczenia
Jan Świderski, uznawany za wybitnego malarza, został odznaczony szeregiem prestiżowych nagród. Wśród nich znajdują się:
- krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- złoty krzyż zasługi, przyznany 22 lipca 1952 roku,
- medal 10-lecia Polski Ludowej.
Przypisy
- Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 981. ISBN 83-223-2073-6.
- M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Michał Kula | Wojciech Kalarus | Mariusz Wawrzyńczyk | Henryk Barenblat | Stefan Dousa | Łukasz Henel | Samuel Cygler | Liliana Ochmańska | Monika Jarosińska | Patryk Kumór | Stanisław Wygodzki | Jerzy Kosałka | Cezary Chlebowski | Mieczysław Litwiński | Zygmunt Honiek | Józef Zbiróg | Jan Gwalbert Olszewski | Jadwiga Migowa | Krystyna Stolarska | Tadeusz KubalskiOceń: Jan Świderski (malarz)