Michał Ajzner

---

Życiorys

Michał Ajzner był synem żydowskiego piaskarza Herszela, który po ukończeniu szkoły podstawowej w 1924 roku podjął pracę jako pomocnik ślusarski w lokalnej fabryce. W latach 1926–1928 zdobywał praktykę w zakładzie fotograficznym w Sosnowcu. W 1926 roku zaangażował się w działalność MOPR, a dwa lata później dołączył do Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK). Krótki epizod aresztowania z powodu działając w ruchu komunistycznym miał miejsce w 1928 roku, po którym pracował jako robotnik. W swojej karierze działacza był odpowiedzialny za techniczne aspekty ZMK oraz w latach 1929–1931 pełnił funkcję sekretarza Komitetu Dzielnicowego KZMP w Będzinie.

W 1931 roku Ajzner został aresztowany pod zarzutem udziału w brutalnym przestępstwie, jednak został zwolniony z braku dowodów. W styczniu 1932 roku ponownie wpadł w ręce policji, tym razem skazując na roczną karę więzienia w Mysłowicach, gdzie aktywnie uczestniczył w działalności komuny więziennej. Po zakończeniu odbywania kary, w 1933 roku podjął pracę w zakładach przemysłu cynkowego, gdzie prowadził agitację na rzecz przystępowania do związków zawodowych, co wkrótce doprowadziło do jego zwolnienia.

Ajzner był członkiem Komunistycznej Partii Polski (KPP) oraz pełnił rolę sekretarza KDP KPP w Będzinie i wiceprzewodniczącego oddziału związku zawodowego chemików. Brał udział w organizacji klasowego związku zawodowego metalowców oraz planował kilka strajków, w tym w fabryce łańcuchów i drutu w Będzinie. W 1934 roku reprezentował związek zawodowy chemików podczas zjazdu górników, a sam w tym samym roku doświadczył dwóch aresztowań, które kończyły się zwolnieniem z braku dowodów.

W latach 1935–1936 Ajzner skoncentrował się na organizowaniu akcji mających na celu ochronę bieda-szybów. W styczniu 1936 roku został wybrany do Komitetu Okręgowego KPP Zagłębia Dąbrowskiego i podjął się organizacji jednolitofrontowej demonstracji pierwszomajowej w Będzinie, co doprowadziło do jego internowania w obozie w Berezie Kartuskiej, gdzie przebywał od maja 1936 do marca 1937. Po jego zwolnieniu Ajzner wrócił do Będzina, gdzie pełnił funkcję sekretarza KD KPP aż do rozwiązania partii w sierpniu 1938 roku, a następnie pracował jako fotograf w Olkuszu.

W obliczu zagrożenia ze strony gestapo pod koniec 1939 roku, Ajzner podjął decyzję o ucieczce do Lwowa, gdzie zdobył pracę jako laborant. W latach 1940–1941 uczestniczył w wyrębie tajgi na Syberii. Od 1942 roku pracował jako palacz w kotłowni w Kujbyszewie, a później jako technik urządzeń grzewczych. W 1943 roku przystąpił do ZPP.

W 1946 roku, powracając do Polski, został wyznaczony do organizacji związków zawodowych w Dzierżoniowie, skutkując rocznym przewodniczeniem Powiatowej Rady Związków Zawodowych. W latach 1947–1953 zasiadał na stanowisku sekretarza Komitetu Zakładowego PPR/PZPR w Bielawskich Zakładach Przemysłu Bawełnianego. Po 1953 roku przejął funkcję kierownika komórki wynalazczości w Warszawskich Zakładach Przemysłu Gumowego, następnie pracował jako sekretarz POP PZPR. Swoje zaangażowanie kontynuował, będąc członkiem KD PZPR Praga-Południe oraz uczestnicząc w pracach kilku komisji tego komitetu.

W uznaniu jego zasług, Michał Ajzner został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze C2, rządzie 11, grobie 16.

---

Oceń: Michał Ajzner

---