Maria Wierna

---

Życiorys

Maria Wierna była osobą, która pochodziła z rodziny górniczej, w której panujące tradycje katolickie miały swoje miejsce. Zaskakująco jednak, w dorosłym życiu zadeklarowała się jako osoba bezwyznaniowa.

Jej edukacja rozpoczęła się w Szkole Powszechnej imienia Stanisława Żółkiewskiego, a następnie kontynuowała ją w Gimnazjum Państwowym imienia Tomasza Zana w Pruszkowie, gdzie w 1932 roku zdała maturę. Tego samego roku rozpoczęła studia matematyczne, po czym, w 1933 roku, przeniosła swoje zainteresowania na geografię ze specjalizacją w kartografii, zapisując się na Uniwersytete Warszawski. Była uzdolnioną studentką, co zaowocowało przyznaniem jej stypendium państwowego. Dodatkowo, swoją sytuację finansową wspierała, udzielając korepetycji oraz poszcząc prywatne prace kreślarskie.

Maria w czasie swoich studiów zaangażowała się w działalność studenckiego ruchu samopomocowego, Bratnia Pomoc. W 1934 roku została członkinią Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, a rok później dołączyła do Komunistycznej Partii Polski. Pełniła funkcję łączniczki KC KZMP oraz była członkinią Wydziału Komunikacji i Organizacji KC KZMP. W maju 1935 roku, w wyniku swojej działalności komunistycznej, została dyscyplinarnie zawieszona w prawach studenta. Mimo że nie uzyskała tytułu magistra, twierdziła, że posiada wykształcenie wyższe. W wyniku zaangażowania w działalność wywrotową spędziła 3,5 roku w więzieniu, w tym była sądzona w ramach sprawy KC Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom. Przed wybuchem II wojny światowej przebywała w kobiecym oddziale Pawiaka – Serbii, gdzie miała okazję poznać Małgorzatę Fornalską.

Po ubiegłorocznej inwazji III Rzeszy i ZSRR na Polskę w 1939 roku, Maria przeniosła się do Mińska. Tam pracowała w twierdzy Brześć, gdzie pełniła rolę kierowniczki kancelarii w wojskowym szpitalu Armii Czerwonej. W 1940 roku, podążając za mężem, Juliuszem Burginem, rozpoczęła pracę w redakcji polskojęzycznych gazet, takich jak „Sztandar Wolności” oraz „Pionier”. Po ataku Niemiec na ZSRR w 1941 roku została ewakuowana na wschód. W 1942 roku w Ufie objęła stanowisko kierowniczki kancelarii w specjalnym szpitalu wojskowym dla dowódców Armii Czerwonej. We wrześniu 1943 roku została wezwana do Moskwy, gdzie pełniła obowiązki kierowniczki Wydziału Administracyjno-Gospodarczego Zarządu Głównego Związku Patriotów Polskich, a od marca 1944 roku także kierowniczki Kancelarii ZG ZPP. Po wojnie objęła kierownictwo Wydziału Repatriacyjnego przedstawicielstwa Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego oraz, od 1945 roku, pełniła funkcję II sekretarza w Ambasadzie w Moskwie. W maju 1945 roku kierowała Wydziałem Konsularnym Poselstwa w Pradze.

Maria Wierna była członkinią Polskiej Partii Robotniczej. Od 1946 roku pełniła rolę naczelniczki Wydziału Środkowo-Europejskiego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych PRL, a od lipca 1948 roku była dyrektorką Departamentu IV MSZ, zajmującą się Austrią i Niemcami. Od 1 stycznia 1956 do 30 września 1968 roku była dyrektorką generalną MSZ PRL w randze ambasador tytularnej, jako pierwsza kobieta na tym stanowisku. Pełniła też rolę członkini Komitetu Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR przy MSZ w latach 1958-1959. Jej kariera zakończyła się 30 września 1968 roku, kiedy to przeszła na emeryturę, w wyniku czystek pomarcowych. Dzięki swoim kontaktem w kierownictwie resortu i PZPR, w tym z Jakubem Bermanem oraz Stefanem Wierbłowskim, z którym miała mieć romans, Maria była postrzegana jako osoba dość wpływowa, znacznie bardziej niż wynikało to z jej formalnych obowiązków. W okresie od 1951 do 1954 roku, kiedy wiceministrem był Wierbłowski, mogła rzeczywiście współkierować ministerstwem. Po odejściu z MSZ, przez kilka lat współpracowała z tygodnikiem „Nowe Czasy”.

Posługiwała się biegle językiem rosyjskim i francuskim, a także słabo angielskim i niemieckim.

Od 1935 roku jej partnerem, a później mężem, był Juliusz Burgin. Mieli syna Juliusz, urodzonego w 1940 roku, który mieszkał na Zachodzie.

Maria Wierna oraz jej mąż zostali pochowani na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B33, rząd 6, grób 13).

Odznaczenia i ordery

Maria Wierna, niekwestionowana postać w historii, została odznaczona wieloma zaszczytnymi medalami i orderami, które podkreślają jej znaczący wkład w rozwój Polski oraz współpracę międzynarodową. Poniżej przedstawiamy listę jej odznaczeń:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1954),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1946),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955),
• Krzyż Komandorski Orderu Lwa Białego – Czechosłowacja (1947).

---

Oceń: Maria Wierna

---