Władysław Fronczek

W tym okresie zdobył zaufanie swoich współpracowników, co pozwoliło mu na bycie wybieranym na delegata fabrycznego. W roku 1926 wstąpił do prokomunistycznej PPS-Lewicy, gdzie pełnił funkcję sekretarza dzielnicowego w Bałutach, a później sekretarza miejskiego w Łodzi. Jego zaangażowanie w ruch lewicowy doprowadziło do tego, że w lipcu 1929 roku reprezentował swoją organizację na I Krajowym Zjeździe PPS-Lewicy w Warszawie.

Fronczek był również aktywnym członkiem Komunistycznej Partii Polski (KPP). Jako kolporter prasy komunistycznej i działacz Związku Zawodowego Robotników i Robotnic Przemysłu Włókienniczego, brał czynny udział w walce o prawa pracowników. W zimie 1930 roku doświadczył aresztowania przez krótki czas podczas zebrania lewicy związkowej, a w listopadzie tego samego roku kandydował na posła w wyborach parlamentarnych.

W kolejnych latach Fronczek stał się współorganizatorem strajków robotników sezonowych w Łodzi, zdecydowanie przeciwstawiając się represjom przeciwko pracownikom, będąc aktywnym członkiem komitetów strajkowych. Jego działalność w MOPR przyniosła mu kolejne aresztowania, związane z jego komunistycznym zaangażowaniem.

W końcu 1940 roku, razem z B. Pastwińskim, S. Rolewiczem i A. Suwalskim, zorganizował konspiracyjną grupę w fabryce Kindermanna, która w lipcu 1941 roku przyjęła nazwę Komitet Obrony Miasta Łodzi (KOMŁ). Władysław Fronczek znalazł się w jej ścisłym kierownictwie, jednak jego działalność dobiegła końca na początku sierpnia 1941 roku, gdy został aresztowany przez Gestapo, wydany przez własnego syna, Antoniego.

Po aresztowaniu, Fronczek trafił do poznańskiego więzienia, gdzie padł ofiarą brutalnego śledztwa. Ostatecznie, jego historia zakończyła się tragicznie, gdy został zgilotynowany. W lutym 1949 roku jego syn, Antoni Fronczek, również doświadczył konsekwencji swoich działań, zostając skazanym na śmierć i straconym za współpracę z Gestapo.