Ala Gertner, urodzona 12 marca 1912 roku w Będzinie, to postać, która zapisała się w historii jako żydowska działaczka oporu. Jej życie zakończyło się tragicznie 6 stycznia 1945 roku w obozie Auschwitz-Birkenau, co podkreśla dramatyczne okoliczności tamtych czasów.
Była jedną z czterech kobiet, które poniosły śmierć na szubienicy w KL Auschwitz z powodu angażowania się w bunt Sonderkommando, który miał miejsce 7 października 1944 roku. Wydarzenie to stało się symbolem odwagi i sprzeciwu wobec zbrodni Holokaustu, a postać Gertner przypomina o heroicznych czynach tych, którzy walczyli w obliczu przerażającej rzeczywistości obozowej.
Życiorys
Ala Gertner, urodzona w dostatniej rodzinie żydowskiej w Będzinie, zdobyła edukację w lokalnym gimnazjum. Po wybuchu drugiej wojny światowej, aż do jesieni 1940 roku, mieszkała w swoim rodzinnym domu. W połowie października otrzymała wezwanie do zgłoszenia się do punktu zbornego, który znajdował się na stacji kolejowej w Sosnowcu, z którego to miejsca została transportowana do obozu pracy w Greppersdorf (Rzędziwojowice), gdzie zainicjowano projekt budowy autostrady. Ten obozowy kompleks był pod nadzorem organizacji Schmelt, która wykorzystała niewolniczą siłę roboczą w celu wspierania III Rzeszy.
Dzięki biegłej znajomości języka niemieckiego, Ala została przypisana do pracy w biurze obozowym, gdzie spotkała Bernarda Holtza, który później stał się jej mężem. W 1941 roku powróciła do rodzinnego Będzina, a od maja 1942 roku mieszkała w tamtejszym getcie, gdzie była pracownikiem biura należącego do Mojżesza Merina. W dniu 22 maja 1943 roku Ala Gertner poślubiła Bernarda Holtza w getcie sosnowieckim, a po ślubie zamieszkali w tzw. małym getcie, które mieściło się w okolicach Kamionki.
Na początku sierpnia 1943 roku, Ala została jedną z wielu Żydów przetransportowanych do Auschwitz-Birkenau. Jako młoda i zdrowa osoba, przy selekcji kwalifikowała się do pracy w sortowaniu odzieży pozostałej po zamordowanych więźniach. Tam nawiązała bliską przyjaźń z Różą Robotą, działaczką ruchu konspiracyjnego. Z magazynu odzieżowego obydwie zostały przeniesione do pracy w fabryce amunicji „Union” w Monowicach, skąd z zaskakującą odwagą przemycały proch przeznaczony dla Sonderkommando, który miał być użyty do wysadzenia krematorium. W tym niebezpiecznym procederze nosiły go w małych woreczkach, ukrytych pod sukienkami, pod węzłem chustki na głowie, a także na dłoniach.
W grupie osób zaangażowanych w tę operację znajdowały się również Regina Safirsztajn, Róża Grunapfel Meth, Hadassa Złotnicka, Marta Bindiger, Genia Fischer, Inge Frank, Anna Heilman, Estera (Estusia) Wajcblum i inne więźniarki, które ryzykowały własne życie dla większej sprawy. W dniu 7 października 1944 roku miał miejsce bunt w Sonderkommando w Krematorium IV, które zostało częściowo zniszczone. Niestety, akcja zakończyła się niepowodzeniem, a wielu więźniów, którzy chcieli uciec, poniosło śmierć.
Wśród więźniarek, które zostały zadenuncjowane, znalazły się Róża Robota, Ala Gertner, Regina Safirsztajn oraz Estusia Wajcblum. Wszystkie zostały uwięzione w bunkrze karnym na terenie obozu, gdzie przez miesiąc były poddawane brutalnym torturom, jednak nie wydaliły nikogo ze swoich towarzyszy. Wyrok śmierci na Alę Gertner został wykonany 6 stycznia 1945 roku, co było ostatnią publiczną egzekucją, jaką przeprowadzono w obozie.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Tomasz Maria Dąbek | Włodzimierz Kosiński (dziennikarz) | Dawid Wdowiński | Tadeusz Otto | Micha’el Chazani | Sam Pivnik | Menachem LiorOceń: Ala Gertner