Kościół Trójcy Przenajświętszej w Będzinie

Owa murowana konstrukcja została wzniesiona około 1364 roku w obrębie średniowiecznego grodziska obronnego. Początkowo kościół charakteryzował się stylowymi cechami gotyckimi, jednak w miarę upływu czasu, w rezultacie rozbudowy, przeszedł metamorfozę w stronę stylu barokowego. W 1560 roku budynek został przejęty przez braci polskich z inicjatywy kasztelana będzińskiego Jana Firleja, a na koniec XVI wieku powrócił w ręce katolików. W trudnych czasach najazdów szwedzkich, świątynia doświadczyła nie tylko grabieży, ale także zniszczeń poprzez pożar.

W kolejnych wiekach kościół był poddawany licznym renowacjom i przebudowom. Ważnym wydarzeniem była budowa kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej w XVIII wieku, wspierana przez rod Mieroszewskich z Gzichowa. Natomiast w XIX wieku, dzięki staraniom księdza Leopolda Dobrzańskiego, kościół zyskał dodatkowe przestrzenie, w tym kaplicę Serca Jezusowego, nową zakrystię oraz tzw. „babiniec”. Wnętrze świątyni emanuje bogactwem stylu barokowego, a centralne miejsce zajmuje ołtarz główny z obrazem „Święta Trójca” namalowanym przez Michała Stachowicza.

Niemniej istotnym elementem są również portrety Wojciecha i Doroty Mieroszewskich, które zostały odtworzone w 2011 roku na balustradzie chóru muzycznego. W latach 2013–2015 kościół przeszedł generalny remont, który miał na celu zabezpieczenie go przed osunięciem z wzgórza zamkowego, a także naprawienie spękanych oraz zniszczonych murów.